Want ja, ik wil best een dieet volgen omdat dat goed voor me is. Maar ontneem mij niet mijn chocolade. Was het eerste wat ik vroeg zo’n beetje aan de voedingstherapeut, mag ik nog chocolade. Als ze nee had gezegd weet ik niet of ik er überhaupt aan begonnen zou zijn.
Brownies dus. Want ik kende alleen de brownies met meel, van die pakken die je in de supermarkt kocht waar alleen water bij moest. En die mogen niet meer. Dus ja, dan ga je zoeken naar een alternatief. Ik kwam 2 versies tegen van brownies die voldoen aan wat ik wel mag eten. Eentje met bakbanaan, die mag mijn broertje ook. En eentje met als basis notenboter, die mag mijn broertje niet i.v.m. een notenallergie.
Nu ga ik het hebben over die met amandelboter.
Dat recept heb ik gevonden in het boekje “Paleo Sweets” van Kelsey Ale. Ergens was ik die tegen gekomen en mijn vader was zo lief die voor me te bestellen. Het blijkt een Amerikaanse te zijn, dus de recepten gaan ook in cups, Fahrenheit en de formaten van bakvormen in inches. Ik heb heel lang geweigerd in kookboeken te schrijven. Tot recent. Want om nou elke keer uit te rekenen hoeveel gram een cup amandelboter is vond ik toch wat omslachtig worden.
Vooral omdat mijn brownievorm wat groter is dan die ze in het recept gebruikt. Alles wat in het recept staat moet x1,5 om netjes in mijn vorm te passen.
Toen ik laatst deze weer maakte wist ik alleen niet meer zeker of het 1,5 was of toch wat anders. Ik wist alleen nog dat ik 2 verpakkingen amandelboter nodig had. Gelukkig heb ik wel cup maatjes thuis, dus was het een kwestie van vullen tot beide glazen potjes leeg waren en onthouden hoeveel meer dat was dan het origineel. Dat bleek inderdaad een factor 1,5 te schelen. Bij alle overige ingrediënten netjes eerst het originele gepakt, afgewogen en dan de helft daarvan erbij. En gelijk bij het recept geschreven hoeveel ik de volgende keer moet hebben. Scheelt me dan weer een hoop rekenwerk.
De overige ingrediënten zijn vooral cacao poeder en ahornsiroop. Dus ook al past deze prima in mijn dieet qua wat ik wel en niet mag. Het is net zoals de ‘gewone’ variant, nog steeds een caloriebommetje.
Het resultaat mocht er overigens zijn. Het werd een lekkere chewy brownie. Stevig, met een bite en toch nog wat plakkerigs. Voor sommigen misschien wat te stevig, maar ik moet eerlijk zeggen dat ik ze op deze manier wel erg lekker vind.
Bewaren in aluminiumfolie, of in ieder geval luchtdicht. Anders droogt die toch wat uit en wordt hij wel erg hard.
Korte samenvatting:
Niveau: Makkelijk als de maten omgerekend zijn, anders wat lastiger.
Porties: Sja, afhankelijk van hoe groot je de stukjes maakt. Bij brownies doe ik geen uitspraken over aantal porties ?
Prepbaar: Zeker, is prima van tevoren te maken, wel luchtdicht bewaren.
Invriesbaar: Waarom zou je brownies willen invriezen? Ik heb het niet geprobeerd, maar zou het alleen maken als je het daarna ook op gaat eten. En het weggeven als je het niet zelf op krijgt.