ElenaEen paar weken geleden had ik van mijn schoonouders een aantal kilo walnoten gekregen van hun walnotenboom. En nou lust ik best graag noten, maar een paar kilo (of meer) is toch wat veel om gewoon zo op te eten. Ook geen idee hoe lang ze houdbaar zijn. Maarja, wat doe je er dan mee?
Ik gebruik wel regelmatig amandelpasta in mijn recepten. Zoals in smoothies en bijvoorbeeld zoals ik 2 weken geleden postte in die brownies. Zeker in die brownies gaat best een hoop amandelpasta. Eerder had ik wel al eens gelezen dat je ook zelf notenmeel en notenpasta kon maken. Dus waarom niet proberen met die walnoten.
En dan denk je “doe ik even, hoe moeilijk kan het zijn”. Op zich klopt die gedachte wel, maar het bleek toch wat langer te duren en bewerkelijker te zijn dan gedacht. Dus ik neem jullie mee in het proces van een berg walnoten naar een potje walnotenpasta.
Natuurlijk begin je met de noten te kraken, zodat je alleen de noot overhoudt zonder jasje. Dat klinkt als een “doe je even”, maar dat viel me uiteindelijk best tegen. Zeker bij noten uit eigen tuin zitten er ook nog wel eens noten van wat mindere kwaliteit tussen. Uiteindelijk ben ik denk ik een uur aan het kraken geweest voor ik genoeg had.
Want wat en hoeveel heb je nou nodig om notenpasta te maken? Het eerste is een schot voor open doel. Noten. Ja? Ja echt. Hoewel je mogelijk ook best pasta kan maken van bijvoorbeeld pompoenpitten. Maargoed, daar ging dit verhaal niet over. Dus noten. Een keukenmachine. En dan niet een losse blender, die is niet krachtig genoeg om de noten te malen. Zeker niet als je die wat langer achter elkaar wilt laten draaien. Een snufje zout en wat olie. Het hoe en waarom van die 2 kom ik later op terug. Een pannenlikker, lepel of ander bestek achtig iets voldoet ook.
Zorg dat je genoeg noten hebt om ongeveer de helft van je keukenmachine te vullen. En als je dan moet gokken, gok dan liever iets teveel dan iets te weinig. Het mengsel gaat wat tegen de randen plakken en wordt uiteindelijk klonterig. Maar je wilt wel zorgen dat het in beweging blijft, dus bij een te kleine hoeveelheid, zit alles aan de rand vast en draaien de messen in het luchtledige.
Daarna is het vooral een kwestie van geduld. Je zult zien dat de noten eerst ‘gewoon’ steeds fijner worden tot een meel. Mocht je meel willen maken dan zou ik dat nog wel door een grove zeef halen, zodat je de grotere stukjes eruit haalt.
Voor pasta laat je de machine gewoon verder draaien. Het meel wordt dan wat plakkeriger en gaat tegen de zijkanten aanzitten. Hier komt dus die pannenlikker van pas, om geregeld dat wat aan de zijkant zit weer terug te duwen. Zet dan wel eerst even de machine uit! Na verloop van tijd wordt het steeds wat klonteriger/plakkeriger en gaat het ook een heel klein beetje glimmen. Dat is de olie die in de noten zit die dan vrij begint te komen.
Dit was ook het moment dat het bij mij wat stagneerde en ik weinig verandering meer zag. Een kleine zoektocht op internet leverde de tip op om wat zout toe te voegen. Zout onttrekt vocht, maar blijkbaar ook olie. Het werkte, het werd steeds wat glimmender en meer pasta achtig. Voeg in kleine beetjes zout toe, beter twee keer een snufje dan in een keer teveel. Eruit halen kun je het niet meer. En het zou zonde zijn als je straks mega zoute pasta hebt, of als de pasta mislukt.
Als je dan ziet dat er echt een pasta zich aan het vormen is en het eigenlijk vooral een dikke pasta is, dan is daarna de vraag. Hoe dik wil je de pasta uiteindelijk hebben. Afhankelijk daarvan voeg je, weer in kleine beetjes, olie toe. Welke olie voeg je dan toe? Er zijn er die zeggen dat je voor walnotenpasta het beste walnotenolie toevoegt, voor amandelpasta amandelolie enz. Dat had ik niet in huis, dus ik koos voor ontgeurde en smaakloze kokosolie die ik even in de magnetron had gezet om vloeibaar te worden. Let er dan wel op dat de olie niet meer echt warm is als je die toevoegt. Ik deed steeds een paar theelepels tegelijk erbij, zodat ik rustig kon zien wat het effect van die kleine beetjes was op de consistentie van de pasta.
Het belangrijkste hierbij is dat je de olie echt pas toe mag gaan voegen als de olie uit de walnoten zelf al duidelijk vrij aan het komen is. Anders mislukt je pasta. En dat is best zonde van je noten.
Uiteindelijk had ik denk ik zo’n 450 gram notenpasta. Qua consistentie en fijnheid net zoals een potje dat ik in de winkel koop. Dus wat mij betreft absoluut een geslaagd experiment.
Uiteindelijk had ik 3 van zulke potjes pasta.
