ElenaNou ik lust dat zeker wel. En na verloop van tijd begon ik dat ook best wel eens te missen. Twijfelde ik wel eens of ik niet toch dat eens zou bestellen of kopen en dan de prijs maar zou accepteren. Maar het feit dat ik vermoedde dat als ik dat zou doen, ik de dag erna niet meer van de bank af zou komen weerhield me daarvan. Ik had altijd wel andere plannen ook, dus een dag die ik vooral op de bank door zou brengen kwam me gewoon nooit echt goed uit.
En soms moet het gewoon zo zijn. Maar een paar weken voor kerst kwam ik een recept tegen voor crème brûlée die ik wel mag. De Albert Heijn had ineens een recept waarbij de basis bestaat uit kokos en niet uit slagroom.
Dit recept zeg maar.
Ik heb het recept een heeeel klein beetje aangepast naar mijn gading overigens. Mijn voorkeur gaat namelijk uit naar rietsuiker boven kokosbloesemsuiker. En mijn omgeving houdt niet heel erg van kokos, dus de snippers bovenop heb ik achterwege gelaten. Qua hoeveelheden heb ik me netjes aan het recept gehouden.
Bij het bereiden liep ik tegen een paar dingen aan. Overkomelijke dingen, dat wel. Het eerste was namelijk, hoe krijg je die vanille netjes uit dat peultje en dan bij voorkeur ook zo dat die niet als klontjes in de custard blijft zitten. Die truc heb ik nog niet helemaal gevonden, maar ik vermoed dat een handmixer, dat makkelijker maakt dan als je dat gewoon met een garde doet. Ik had nu een garde gebruikt. Hoe je vervolgens zorgt dat de vanille niet onderin blijft hangen, maar zich netjes verdeelt was ik op dat moment nog niet achter.
Volgende punt waar ik tegenaan liep was het zinnetje “Het mag nog wiebelig zijn, maar niet vloeibaar”. Ohjee, waar ligt de grens tussen wiebelig en vloeibaar. Ik had geen idee.
Dat bleek vooral onervarenheid van mijn kant te zijn.
Pas nadat ik het gemaakt had, kwam ik er namelijk achter dat er ook een filmpje bij zit. En dat gaf gelijk antwoorden op een aantal van mijn vragen. Want ik had de eidooiers wat meer moeten opkloppen, en niet alleen even door elkaar mengen. Dan was de custard al wat dikker geweest en had de vanille zich makkelijker gemengd vermoed ik zonder uit te zakken.
En ik gok dat het dan ook minder vloeibaar was geweest, maar daar kom ik zo op terug.
Nog een paar onhandigheden van mijn kant. De schaaltjes. Ik had maar 2 lage ronde kleine schaaltjes. En een recept voor 4 personen. Handig Elena. Uiteindelijk maar gekozen nog voor een klein ovenschaaltje, waar dan maar 2 porties ongeveer in zouden moeten.
Bovenstaande foto is van toen ze net uit de oven kwamen. In de oven stonden ze in een braadslee. Die was gedeeltelijk gevuld met warm water. Het advies van het recept is om dat water er in te doen als de braadslee al in de oven staat. Nu ken ik mezelf en achtte ik de kans vrij groot dat ik dan met mijn handen tegen de oven aan zou zitten. Dus ik vulde de braadslee al met water voor het de oven in ging. Dat is wat ze ook in het filmpje doen (al zag ik dat pas later). Het nadeel of lastige daarvan is wel dat je heel voorzichtig moet zijn met die braadslee in de oven te zetten. Anders loopt er toch een klein beetje water in je mooie crème brûlée. Of alleen ik ben zo onhandig, dat kan natuurlijk ook.
Dan is het een kwestie van wachten. En schudden. Is het vloeibaar? Of is het nu wiebelig? Waar ligt die grens. Dat bleek lastig. Na 45a50 minuten dacht ik “het zal nu wel wiebelig zijn in plaats van vloeibaar”. Af laten koelen en in de koelkast verder op laten stijven. Maar het bleek toch nog iets te zacht te zijn. De smaak was er overigens niet minder om.
Mogelijk dat het makkelijker wiebelig wordt als het eigeel wat meer opgeklopt is.
Eerlijk zullen we alles delen. Maar ik een beetje meer dan jij.
Mijn vriend mag wel alles eten. Dus die kon mooi de smaaktest voor mij doen. Ik kwam namelijk niet veel verder dan dat deze versie erg lekker is, je de kokos niet proeft. En ik meende dat die ook wel erg veel leek op de echte. Maar die had ik al zeker 2 jaar niet meer gehad, dus hoe goed kon ik dat nou zeggen.
Met kerst aten we bij zijn ouders (klein gezelschap, dus het mocht) en daar was crème brûlée. Ik had mijn versie bij me en daar was ook de versie met slagroom. Schoonfamilie 1 bakje van mijn versie en ik mijn eigen bakje. En mijn vriend een bakje van zijn familie en een hapje uit mijn bakje. In de categorie, we delen alles, maar ik eet meer dan jij.
Conclusie:
De mijne had meer smaak. Maar bij die andere kwam de vanille smaak net iets meer naar voren.
Ik maak daarvan dat mijn versie in ieder geval dus niet onderdoet voor een versie met slagroom.
Headerfoto van: Rico k via Pixabay
Want ik was zelf even vergeten een foto te maken toen ik de suiker erop gebrand had. Oeps ;). Andere foto is wel uit eigen collectie.
