ElenaDe uitspraak waar ik een vorig blog mee afsloot is nu de titel van de nieuwe. Maar wat bedoel ik er eigenlijk mee.
Wij, mensen, hebben eigenlijk altijd geleerd naar het stemmetje van angst te luisteren. Voor de mensen die de film Inside out gezien hebben wordt de komende alinea wat saai, want dat kennen jullie al ;). Maar je kunt de emoties in je hoofd een soort van zien als poppetjes. Poppetje Angst, poppetje Vreugde, poppetje Liefde, poppetje Vertrouwen, en ga zo maar door. Samen vormen ze een soort overleg groep die bepalen wat je gaat doen. Alleen ergens in onze jeugd hebben we geleerd om vooral te luisteren naar het poppetje Angst. Niet iedereen (Pipi Langkous bv), maar veel mensen wel.
En wat gebeurd er als je vooral naar het poppetje Angst luistert? Je verlamt jezelf bijna. Want bij alles dat welke andere emotie ook denkt heb je altijd Angst die zegt: “Kun je dat wel? Is het wel veilig? Moeten we dat wel doen? Wat zullen anderen van ons denken? Pas je wel op? Let op, er kan wat gejat worden!”
Het gevolg daarvan is dat als Angst maar vaak genoeg het hoogste woord heeft, de stemmetjes “Vertrouwen” en “Plezier” steeds zachter worden. En uiteindelijk nog maar heel heel zachtjes fluisteren en dus eigenlijk niet meer te horen zijn.
Dat is overigens nooit de bedoeling geweest van Angst. Angst wil je alleen vanuit alle liefde die hij/zij heeft waarschuwen voor alle beren op de weg. Wat we als mens alleen lijken te verleren is dat wij als ‘bestuurder’ mogen luisteren naar alle stemmetjes en dan een afweging mogen maken. Hoe reëel zijn de gevaren die Angst ziet? En wat als Angst gelijk heeft en het lukt niet, hoe erg is dat? Als je parachute niet open gaat zijn de gevolgen wat groter dan als je nieuwe recept dat je aan het koken was toch niet zo lekker was.
Wat ik bij mezelf merk, en wat denk ik bij meerdere met een chronische ziekte zo is, is dat zo’n diagnose het stemmetje Angst luider laat klinken en Vertrouwen juist zachter. Terwijl eigenlijk juist Vertrouwen zo hard nodig is ook om om te gaan met die diagnose.
Dus dat is wat ik me heb voorgenomen, ook al roept Angst “DAT KUN JE NIET”, ik probeer het toch. Met hulp van mijn partner en eventueel video’s op Youtube (informatie is tegenwoordig ook overal te krijgen), in de hoop dat daarmee Vertrouwen ook weer een boost krijgt. Want van leven in Angst wordt niemand beter.