ElenaNatuurlijk moet je sowieso eerst langs het CBR voor het halen van je rijbewijs. Maar wist je dat je, als je een chronische ziekte hebt, daarna ook nog regelmatig met het CBR te maken krijgt?
Het advies is om als je een chronische ziekte hebt, of medicatie gebruikt die, invloed kan hebben op je mogelijkheid om veilig te blijven rijden een gezondheidsverklaring bij het CBR aan te vragen. Dat advies kreeg ik dus ook, en met een beetje de angst van “als ik het niet doe en er gebeurd wat, dan kan de verzekering moeilijk gaan doen” heb ik netjes de gezondheidsverklaring aangevraagd.
Maar wat houdt dat nou in? Want ik bleek er nogal wat vooroordelen over te hebben. Mijn gedachte was namelijk dat het een soort hernieuwd rij examen zou zijn en ik serieus de kans liep mijn rijbewijs kwijt te raken. Gelukkig bleek dat niet zo te zijn.
De eerste stap is overigens gewoon die verklaring in te vullen op de site van het CBR. Binnen een relatief korte tijd krijg je dan bericht wat ze verder van je verwachten. In mijn geval wilden ze bericht van de oogarts en van de neuroloog. Maar het hangt natuurlijk van de ziekte / medicatie af wat ze willen weten. De eerste keer wilde de eigen neuroloog nog wel die verklaring invullen en was ik toevallig ook net bij de oogarts geweest. Dus toen ging dat heel makkelijk en soepel.
En toen kwam de uitnodiging voor een rijtest. Ohjee… Als dat maar goed gaat. Ik weet niet hoe formeel die functie heet. In ieder geval niet examinator. Hij stelde me al vrij snel gerust dat het geen nieuw examen is, maar alleen kijken of je veilig de auto kan besturen. Bijvoorbeeld door te kijken of je genoeg kracht hebt in je benen om een noodstop te maken. Het doel van die rijtest blijkt dus te zijn om zo nodig aanpassingen aan de auto te doen, zodat je juist kan blijven rijden.
Had ik me daar zo druk om gemaakt?
Ja dus. En stiekem is het best goed voor je vertrouwen als zo iemand zegt “je rijdt goed”.
Ondertussen ben ik alweer 5 jaar verder en deze keer mocht ik wel naar een onafhankelijk neuroloog en opnieuw naar de oogarts. Daar hangt best een prijskaartje aan. Even heb ik dan ook serieus overwogen om dan maar niet meer te rijden. Alleen als je gewend bent te kunnen gaan en staan waar je wil, dan is het inleveren van die vrijheid best een grote stap. Dat heb ik dus uiteindelijk ook maar niet gedaan.
En ook dit jaar hoorde ik weer “je rijdt goed”. Kan ik toch maar weer mooi in mijn zak steken.
