ElenaAfgelopen paar dagen was ik voor een stedentrip in Porto. Over hoe het met mijn energiebalans op vakantie gaat kom ik in een andere blog nog terug (ik vermoed komende week, maar pin me er niet op vast).
Maar wat heeft de stedentrip naar Porto nou te maken met alcohol? Nou, Portugal, en dan vooral de regio rondom Porto, staan bekend om haar portwijnen. Veel te kort door de bocht, maar de zoetere varianten van wijn, met een hoger alcoholpercentage. Best lekker om af en toe wat van te nemen. En als je dan in de thuishaven bent die portwijnen. Waarom zou je dan niet een porthuis bezoeken, een rondleiding krijgen en ook een proeverij bijwonen.
Dat hebben we dus ook gedaan. En dat bracht me dus ook op het onderwerp van dit blog. Want ik merk wel een verschil in hoe mijn lichaam omgaat met alcohol sinds ik de diagnose MS heb. Laten we voorop stellen, ik drink überhaupt niet veel en niet vaak. Dat heb ik nooit gedaan, ook niet in mijn studententijd. En dat doe ik nog steeds niet.
Waar ik eerst nog wel eens een paar (lichtere) cocktails op een avond dronk en daar weinig van merkte, merk ik nu wat sneller de invloed die alcohol heeft. Maar het belangrijkste verschil wat ik merk is eigenlijk de dag erna. Ik merk dat als ik wat gedronken heb, en dat kan dan 2a3 eenheden zijn (dus ofwel 2 portjes, ofwel 2 biertjes oid), dat ik daar de dag erna last van heb. Zonder dat ik die avond echt merkbaar onder invloed ben geweest (als in, echt aangeschoten/dronken). Toch ben ik de dag erna beduidend moeier dan ik op basis van de activiteiten zou verwachten.
En waar ik eerst nog dacht “ben ook later gaan slapen, dus dat zal ook meespelen” merkte ik dat nu in Porto ook. En daar was de proeverij in de middag. Dus tegen de tijd dat ik ging slapen, was de alcohol ook allang weer afgebroken. Dus een negatieve invloed die alcohol op de slaap heeft, die heeft in dit geval niet meegespeeld.
Helaas lijk ik dus echt de conclusie te moeten trekken dat het afbreken van alcohol energie kost. En ook beduidend meer energie, dan het afbreken van de normale dingen (eiwitten, vetten en koolhydraten) die we ook binnen krijgen. Misschien is dat alleen bij mij als persoon zo. Misschien is dat ’typisch’ iets voor mensen met hersenschade (MS geeft littekenweefsel in de hersenen door ontstekingen, ook een vorm van schade). Of is het alleen iets wat past bij MS? Vanuit de neurologie is er in ieder geval nooit gezegd “drink geen alcohol”. Het wordt gehouden bij de algemene adviezen van ‘leef gezond’.
Ik ben benieuwd of er anderen zijn met soortgelijke ervaringen? Of dat dat iets is wat ik misschien altijd al had, maar wat ik vooral niet wilde zien? In ieder geval weet ik het nu, en drink ik soms eigenwijs toch wat en hou ik er gewoon in de planning van de dag erna rekening mee.
