Op vakantie met een Monstertje

Ja sorry, afhankelijk van hoe het gaat noem ik de MS wel eens Monstertje. Ooit eens een blog gelezen van iemand die noemde haar MS Marie-Sophie en vergeleek haar met een kleuter van een jaar of 3. Stronteigenwijs, niet altijd meewerkend, maar soms ook wel omkoopbaar “als je vandaag lief bent, mag je morgen de hele dag in bed blijven liggen”. Creatiever dan Monstertje ben ik nog niet geworden.

Maargoed. Daar ging deze blog niet om. Op vakantie met een energie beperking. Daar ging het wel om. Gek genoeg lijk ik op vakantie vaak net wat meer energie te hebben dan als ik gewoon thuis ben. Terwijl ik op vakantie vaak best een hoop doe. Zo hebben mijn man en ik vorig jaar een roadtrip van bijna 3 weken door Italië gemaakt, hebben we op 13 verschillende plaatsen geslapen in 20 nachten tijd. Er waren genoeg mensen in mijn omgeving zonder ziekte die al zeiden “Moet je dan wel doen, dat schema is veel te veel”. Achteraf hadden we vooral wat langere reistijden soms moeten accepteren om daarmee minder te hoeven slepen met spullen. ’s Avonds aankomen en ’s ochtends weer inpakken om dan de hele dag op touw te zijn en ’s avonds pas weer in te checken is toch best intensief.

Alleen als je ziet staat in het schema “Lucca bezoeken” (of welke andere stad dan ook) kun je dat invullen als “zo snel mogelijke alle hotspots afrennen om vooral niets te missen”. Maar je kunt het ook zien als “even wat rondkijken en verder op 1 van de hotspots gaan zitten op een terrasje met een drankje”.

Meestal kiezen we voor een middenweg tussen die twee opties. Dat hangt vooral dan van het weer en mijn energie af. En natuurlijk ook van de energie van mijn man, maar doorgaans heeft hij meer marge dan ik.
Zo hebben we in Porto de eerste dag gekozen voor “zo veel mogelijk zien” in combinatie met wel rustig lunchen en een ijsje eten halverwege de middag. En de dagen erna waren vooral terrasje hangen (en port proeven).

Wat volgens mij overigens ook een hoop scheelt in mijn energie op vakantie. Thuis heb je altijd een to-do lijstje. Al is het maar een “ik moet nog strijken / de was doen / onkruid wieden… enz”. Op vakantie is er geen to-do lijstje. Er is geen sluimerend iets op de achtergrond aanwezig dat soms roept “vergeet je dat niet”. Wat de ergotherapeut van een revalidatietraject ooit zei: “op vakantie hoef je je alleen bezig te houden met jezelf. En niet (nauwelijks) met alle randzaken eromheen.”

Die randzaken eromheen die blijken best een hoop energie te kosten. Al is het ook maar het onthouden / plannen van alle to-do dingen. Het huishouden valt daar ook onder, maar ook dingen mbt de tuin, de huisdieren, evt aankopen / veranderingen die je in de toekomst nog wil doen, noem het maar op.

En ja, ook op vakantie heb ik mindere dagen. En ook op vakantie heb ik soms dagen dat mijn hoofd wel wil en mijn lijf denkt “ik weet niet met wie je dat van plan was te doen, maar ik ben het niet”. Gelukkig komt dat niet heel vaak voor. Want als ik gemiddeld 1x per maand (misschien 2x) zo’n “het wil niet” dag heb, dan is dat op 3 weken vakantie best te overzien.