Zwangerschap en MS – de fabeltjes waar ik vol intrapte

Sja, fabeltjes die er de ronde doen over de combinatie tussen MS en zwangerschap. Zijn die er dan? Zeker zijn die er. Je kunt je overigens afvragen of het echt fabeltjes zijn, of dat ik die iets te optimistisch in mijn voordeel had bedacht. Waarbij daarna natuurlijk de realiteit toch wat tegenvalt.

Over welk fabeltje heb ik het dan nu vooral?
Het ‘fabeltje’ dat je tijdens de zwangerschap minder last heb van je MS.

Maar is dat wel een echt fabeltje?
Ja en nee.
Nee het is geen fabeltje. Er schijnen echt onderzoeken te zijn waarbij is aangetoond dat de MS rustiger is tijdens zwangerschap. Deels kan ik die logica ook wel begrijpen. Het idee is namelijk dat gedurende de zwangerschap het immuunsysteem rustiger is, want anders bestaat (kort door de bocht) het risico dat je (delen van) je eigen kind afstoot. En dat is voor het voortbestaan niet heel handig, dus ‘even rustig’ immuunsysteem. Hierdoor zijn zwangeren mogelijk dus wel vaker verkouden en gevoeliger voor bv een blaasontsteking. Bij mensen met een auto-immuunziekte, waaronder MS, is daarmee ook de ziekte dus doorgaans rustiger. En hebben mensen minder last van de klachten van die ziekte.

Tot zover de ‘nee, het is geen fabeltje’
Maar waar zit dan de ‘ja’ in? Onder andere in dat ik soms iets te naïef ben. Want minder MS klachten, betekent natuurlijk niet dat je geen zwangerschapskwaaltjes meer kunt hebben. Ohja, die was ik vergeten. En wat zijn in het eerste trimester de meest voorkomende kwaaltjes? Vermoeidheid en misselijkheid.

Dus ja, was in het het eerste trimester moe door de standaard MS moeheid die ik heb? Was het door de zwangerschap? Of door allebei? Uiteindelijk maakt dat ook niet uit. Een tegenvaller was het wel even. Want ja, als je van steeds hoort dat mensen met MS zich tijdens de zwangerschap vaak heel goed voelen. En jij voelt je in het eerste trimester meer een vaatdoek is dat toch een beetje jammer.

Ondertussen zit ik in het 2e trimester en zeggen ook mensen in mijn omgeving “dan zul je je nu wel heel goed voelen”. Uhm, niet anders dan normaal eigenlijk. Voor ik zwanger werd voelde ik me (voor mijn doen) best heel goed. Dat is nu niets anders. Ik voel me nu niet beter dan voor de zwangerschap. En de kwaaltjes zijn er ook nog, alleen is het nu niet perse meer misselijkheid en moeheid.

Samenvattend, de fabeltjes waar ik in trapte. In eerste instantie het geloof dat de typische zwangerschapskwaaltjes me dan ook wel bespaard zouden blijven. Of eigenlijk er gewoon niet bij nadenken dat als de MS dan misschien wel rustig is, dat het geen vrijbrief is voor geen kwaaltjes.

Nou heb ik denk ik nog steeds weinig reden tot klagen voorlopig. Geen extreme misselijkheid en niets binnenhouden. Wel veel moeheid, maar die ben ik gewend, dus kan ik hebben. En verder voel ik me nu prima. Ik had ook veel meer klachten kunnen hebben.

Maar mocht jij nou ook horen van je omgeving “als je zwanger bent dan zul je je wel top voelen”. Hou er rekening mee, de kwaaltjes staan los van je auto-immuunziekte.