Elena
Het korte antwoord is: waarschijnlijk niet. Het lijkteen utopie te zijn om echt een blijvende en goede balans daarin te vinden.
Zeker omdat je altijd wel te maken krijgt met adviezen / meningen en dergelijke vanuit je omgeving. Sommige spreken dat heel duidelijk uit, bij anderen lees je het meer tussen de regels door.
Maakt dat het vinden van de balans lastiger? JA! En natuurlijk snap ik dat alle tips volledig vanuit alle goede bedoelingen en liefde worden gemaakt. Dus het is ook zeker geen oproep om dat niet meer te doen. Dit is vooral een “ik weet het soms ook niet en doe ook maar wat” verhaal. En natuurlijk zijn tips soms helpend. Maar heel vaak ook zijn ze volstrekt tegenstrijdig. Of merk je heel duidelijk dat mensen je echt alleen op de redelijke en goede momenten zien en geen flauw idee hebben van hoe je eraan toe bent op slechtere momenten.
Een kleine opsomming van adviezen / opmerkingen die ik regelmatig krijg:
– regelmatiger dutjes doen
– meer bewegen
– minder op je telefoon zitten
– meer ontspanning zoeken
– ook zonder MS word ik al moe als ik zie wat jij allemaal doet op een dag
– neem eens wat meer rust
– neem je wel de tijd om te genieten van wat je hebt, of ben je vooral bezig met ofwel to do’s ofwel moe zijn
Op zich allemaal goede tips. Maar meer dutjes en meer bewegen tegelijk? En ja, ik weet dat meer bewegen goed voor me is. Na de zwangerschap (en hersteltijd van bevalling) staat dat ook zeker op de planning om dat weer op te pakken. Nu is de beweging beperkt tot wat rommelen in huis en zelfs dat gaat niet zonder pijnklachten (zwangerschapsgerelateerd, de MS is rustig, geen zorgen mensen). Buiten de deur bewegen? Te ver. 400m wandelen is eigenlijk al te ver. Maar ik ben dan weer te koppig om voor zo’n klein stukje de auto te pakken, ook omdat ik toch enigszins wel in beweging wil blijven. Maar de prijs betaal ik wel.
Dus voor nu, beweging veranderen is geen optie. Maar het niet meer (of nauwelijks meer) bewegen kost me wel energie. Ik weet uit ervaring dat als ik actief blijf, dat ik me beter voel. En heb ik nu minder energie door de zwangerschap an sich? Op zich logisch als je een nieuw leven in je aan het laten groeien bent. Of is het door het gebrek aan beweging? Of allebei?
Minder op je telefoon zitten. En dan eigenlijk specifiek het “minder spelletjes op je telefoon spelen”. Aan de ene kant snap ik die opmerking. Maar aan de andere kant, waarom zou dat niet mogen? De telefoons van tegenwoordig houden schermtijd bij. Gemiddeld is dat bij mij zo’n 6a7 uur per dag. Soms wat meer, soms wat minder. Is dat veel? Is dat weinig? Tv kijk ik bijna niet. Is dan een uur een suf spelletje beter dan een uur een suf programma op tv kijken? Of een uur proberen YouTube uit te kijken?
Ergens wordt met zo’n opmerking ook de suggestie gewekt (in ieder geval, zo voel ik die vaak) dat ik ‘nuttig’ bezig moet zijn. Zeker nu stiekem de stress van het 3e trimester en de vragen van ‘hebben we alles wel in huis / geregeld enz’ toch ook oppopt, en je toch nog wat van het to do lijstje afgestreept hoopt te hebben voor de kleine er is.
Maar betekent dat dat ik zowel in de ochtend, middag als avond nuttig bezig moet zijn? Iets in mij denkt dan “als ik de hele dag nuttig kan zijn, dan kan ik net zo goed werken”. Waarbij dat werken nou net dat ene is dat ik niet meer blijk te kunnen. En is een suf spelletje op de telefoon spelen dan zoveel slechter dan een typisch romannetje lezen? Of een simpel tv programma kijken of video’s op YouTube? Of hebben de mensen die vooral commentaar hebben op mijn schermtijd zelf vooral weinig tot geen affiniteit met spelletjes op de telefoon en kunnen die zich niet inbeelden dat dat ontspannend kan zijn?
En met de adviezen en opmerkingen zoals eerder benoemd, uiteindelijk is de conclusie dat er altijd wel iemand is die denkt “je doet het goed” en dat er tegelijkertijd iemand is die denkt “mens, wat doe je dat slecht / onhandig”. Dus hoe je het ook wendt of keert, verkeerd doe je het altijd wel in iemand anders zijn/haar ogen. Welke keus je ook maakt, commentaar krijg je toch wel.
Vind ik dat lastig? Ja. Ergens in mij zit nog een meisje dat het iedereen tevreden wil maken. Dat eigenlijk geen opmerkingen wil horen die opgevat kunnen worden als “je doet het niet goed”. Want eigenlijk laat die ander daarmee zien, niet te zien wat ik allemaal probeer te doen op een dag. Die ander heeft dan eigenlijk niet echt door hoeveel moeite het met al dan niet kost om de dingen te doen die ik wel doe. En ja, natuurlijk ben ik soms ook gewoon lui en heb ik geen zin. Maar dat heeft iedereen, daarin maakt de MS me niet ineens een uitzondering.
Wat natuurlijk ook is, ik probeer altijd te zoeken naar manieren om minder klachten te hebben, om meer energie te hebben. Ik probeer me niet te laten leiden (of lijden) door de MS, door de zwangerschaps kwaaltjes. Dus ga er maar vanuit dat als ik tips / adviezen krijg ik daar zeker over nadenk of ik daar wat aan kan hebben. Ga ik daardoor soms over mijn eigen grenzen? Zeker.
Maar dat is een gevecht dat van de buitenkant nauwelijks zichtbaar is.
