Van alles wat
Rare titel van dit verhaal misschien. Maar natuurlijk wel met een kern van waarheid. Want in de crisisdienst is dat soms wel wat er gebeurd. Zo was er een keer een dienst die begon in een relatief klein dorpje, welvarend dorpje. Tenminste, die indruk heb ik van dat dorpje. Het huis waar ik moest zijn …
“Het AT?” vroeg ik aan de politieagent naast me? “Ja, het arrestatie team”, was zijn nuchtere reactie. Hoe het ging van “even bij de patiënt langsgaan” tot het “we laten het AT komen”. Het was mijn eerste dienst bij een nieuwe werkgever. Daarbij is het gebruikelijk om eerst met iemand mee te lopen die al …
Hij zei niets. At niets. Maakte geen contact. Met niemand van ons, wat we ook probeerden. Continue oordopjes in. Zich van ons wegdraaien. Ons negeren. En dan?Laten we de patiënt voor het gemak Teun noemen. Teun was gedwongen bij ons opgenomen. De verwijzer vond dat Teun psychotisch was, dat hij zorg nodig had. Teun dacht …
Daar zat ik dan. Op een feestdag. Bij de overdracht. De psychiater die de dienst overdraagt vertelde nog tussen neus en lippen door dat een patiënt van een afdeling, laten we die voor het gemak Paul noemen, een paar dagen terug suïcide heeft gepleegd. Op de afdeling.De psychiater zag me schrikken. En realiseerde zich toen …
Daar staat hij dan. In een grote stad van de Randstad. Zo’n huis met karakter, waar er nog een richeltje is tussen de verdiepingen. Een smal richeltje ook maar. Daar staat hij op. Tussen de 2 ramen. De straat is afgesloten, iedereen wordt op afstand gehouden. Doordat wij ons pasje bij ons hebben mogen we toch …